این مناطق آب و هوایی، در نیم‌کره شمالی از آفریقای شمالی شروع می‌شود، از عربستان و آسیای مرکزی می‌گذرد و تا چین شمالی ادامه پیدا می‌کند. در نیم‌کره جنوبی، شامل قسمت‌هایی از شمال شیلی، آرژانتین و استرالیا می‌شود. این آب و هوا که حدوداً یک چهارم از کره زمین را در بر می‌گیرد، از لحاظ تشکیل تیپ خاک و کشاورزی دارای ویژگی‌های زیر است:

• نزولات جوی کم‌تر از تبخیر است، ریزش باران در آنجا بیشتر بصورت حادثه‌ای بوده و تبخیر زیاد و بالا آمدن آب، باعث جمع شدن بازها در خاک می‌شود.
• خشکی هوا در آنجا در میزان بالا اتفاق می‌افتد و جمعیت آن کم است.
• اختلاف بالای درجه حرارت در این مناطق، سبب تخریب فیزیکی با شدت بالای سنگ‌ها می‌شود.
• پوشش گیاهی آن در مقایسه با مناطق معتدل گرم و مرطوب، کم‌تر است و هرچه از مناطق استپ جنگلی، به طرف مناطق بیابانی پیش رویم، پوشش گیاهی به تدریج رو به کاهش می‌رود، بدین صورت که استپ درختی، رفته رفته به استپ بوته‌ای و سپس به تدریج به استپ علفی و بعد به مناطق نیمه‌بیابانی و آنگاه به مناطق بیابانی می‌رسیم. جنگل‌های محدود به خاک‌هایی می‌شود، که دارای آب اضافی باشند.
• خاک‌های مناطق خشک، همواره از کاتیون‌های اشباع شده بوده و نمک موجود در آب زیرزمینی، برای تشکیل خاک از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد.