پلاسکو

اسکلت ساختمان پلاسکو فلزی بود. زیربنای پلاسکو متراژ تقریبی در حدود ۲۹ هزار متر مربع داشت و طبقات اول تا چهارم این ساختمان مساحت خیلی بیشتری نسبت به بقیه‌ی طبقات را داشتند.  این سازه‌ تمام فولادی بود و حتی نمای بیرونی پلاسکو کلاف کشی شده بود و هم با فولاد بسته شده بود. در واقع با این شیوه‌ی ساخت استوار پلاسکو، عمر مفید آن را حدود۲۰۰۰ سال تخمین زده بودند.

در ابتدای گشایش بازار پلاسکو، تهیه کنندگان فیلم های مختلف طبقات اول دفتر گرفته بودند، ولی کم کم ، این مغازه‌ها، جای خود را به تولیدی‌های لباس و تک فروشی‌های پوشاک دادند و حضور صنف پوشاک در این بازار تا تمام شدن عمر ساختمان ادامه داشت.بیشتره واحدهای این ساختمان زیبا طی مرور زمان و در سالهای انتهایی عمر آن به کارگاه‌های تولیدی تبدیل شده بود.

در طبقه‌ی منهای یک پلاسکو حوض‌های بزرگ آبی تعبیه شده بود.این حوض ها  فواره‌هایی را داشتند که ارتفاعشان تا طبقه سوم ساختمان  پلاسکو می‌رسید و دور تا دور، ماهی فروشی و مغازه‌های آکواریومی وجود داشت و هر سال عید که می‌شد در همان طبقه سفره‌ی هفت سین چیده می‌شد. طبقات اول تا چهارم پلاسکو دارای مساحت بیشتری نسبت به سایر طبقات این ساختمان بودند که در آن طبقه بیشتر خرده فروشانی وجود داشتند که انواع پوشاک، به ویژه پوشاک مردانه را ارائه می‌دادند. در سایر طبقات پلاسکو  نیز هم اکثراً تولیدی‌ها و یا دفترهای پخش پوشاک مستقر بودند.

 سقف بسیار بلند ساختمان و طراحی دایره وارگونه، گردش و دیدن ویترین بوتیک‌ها را خیلی راحت کرده بود. در راهروهای پلاسکو  هم صندلی‌هایی برای نشستن قرار گرفته بود که فضای تجاری آنجا را مردمی می‌کرد. در راه پله‌های آن که به سبک حدود ده سال پیش هنوز موزاییکی و ساده بود با لبه‌هایی که فلز کوبی شده بود، در کنار سطل آشغال‌های بزرگ در راه‌پله ها، آگهی‌های مختلفی مثل تهیه لوازم خیاطی و موارد دیگر دیده می‌شد. درواقع راهروها پر بود از کیسه‌های پلاستیکی بزرگ با آدرس شهرهای مختلف و جعبه‌هایی که می‌بایست برای کاسبه‌ها ارسال می‌شد.

 از طبقه پنجم به بعد پلاسکو،  فضای ساختمان کوچک‌تر می‌شد و راهروهای به هم پیوسته اصلاً وجود نداشت. دسترسی به همان طبقه‌ی پنجم ساختمان با  آسانسور و راه پله امکان‌پذیر بود.در آخرین طبقه‌ی ساختمان پلاسکو ، یک رستوران سلف سرویس قرار داشت و چند نفری از این طریق خودکشی کرده‌ بودند.